Bu haftasonu oynanan maçların faturaları yeni yeni kesiliyor. Parma evinde Sampdoria'ya, Vestel Manisaspor deplasmanda Fenerbahçe'ye yenildi, Benfica da evinde bu sene 1 galibiyeti olan lig sonuncusu Leiria ile berabere kaldı kendi sahasında. Bu üç maçı ortak paydada birleştiren nokta maç sonuçlarının teknik direktörler için bardağı taşıran son damlalar olması. Parma'da Domenico Di Carlo, Manisa'da Yılmaz Vural, Benfica'da da Jose Antonio Camacho'nun görevine son verildi dün. Yılmaz Vural için pek üzülmüyorum. Nasıl olsa Lig Tv var, Şansal haftasonu İnönü'ye yollar onu Beşiktaş-Trabzonspor maçında Ümit Kayıhan ile Melih Şendil'in yanına yorumcu diye. Di Carlo ve Camacho'ya da üzülmüyorum aslında. Tanımıyorum adamları. Ama her üçünün de kovulması aynı günlere denk gelince kulüplerin tahammül gücünü karşılaştırmak istedim.
Parma sezon başında Di Carlo ile başlamış, keza Benfica da aynı şekilde Jose Camacho ile çalışıyor sezon başından beri. Parma bu sene 27 maçta 5 galibiyet alabilmiş ve 20 takımlı Serie A'da 17. sırada, küme düşme hattının 1 sıra üstü. Son 11 haftada sadece 1 galibiyeti var. Benfica Portekiz Ligi'nde lider Porto'nun 14 puan arkasında 2. sırada şuan. Geçen hafta UEFA Kupası'nda kendi evlerinde Getafe'ye yenildiler 2-1, büyük ihtimal elenirler İspanya'daki maçta. Yılmaz Vural ise son 6 lig maçında görev yaptı Vestel Manisa'da. İlk maçını kazanınca Vestel kurtuldu dediler de ilk ve son galibiyetiydi o. Bu dönemde Galatasaray, Fenerbahçe, Trabzon deplasmanlarına gittiler. Trabzon'da iyi top oynadılar ama apaçık şekilde hakem kurbanı oldular.
Sadece bunlara bakınca söylenebilir ki; teknik direktörlere tahammülü en az olan, onları gözden ilk çıkartan bizim yöneticiler. Türkiye'de günah keçisi olmak için güzel meslek teknik direktörlük. Gerçi çalıştığınız kulübe göre değişiyor bu işler. Beşiktaş yönetiminin yarım sezon dayandığı Del Bosque 2008'den sonra İspanya Milli Takımı'nın başında. Bilmediğimiz, yeni bir şey çıkmadı bu incelemeden. Uzatmayayım konuyu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder