İki turlu bir mücadelede kendi sahanda kazanamıyorsan, avantajı kaybetmekten daha kötü bir şeye sebep olursun; o da şehrin sokaklarından stada doğru tezahüratlarla giden, televizyon başında tüm gün umutla bekleyen, eğlenip makara yapan taraftarının hayal kırıklığı yaşaması. Kendi sahanda kaybettiğin maçtan sonra o dar koridorlarda ilerlemek, üzerinde çıkış yazan kapılardan kafan önünde yürümek, şarkılarla girdiğin yerden susarak çıkmak. O anlardan daha kötü bir şey yok benim için futbolda. Bu hafta hem Şampiyonlar Ligi hem de UEFA'da o anı yaşamayan tek taraftar Fenerbahçeliler idi. O da bize kapak oldu zaten. Oynanan toplam 8 maçta ev sahibi takımlar 1 galibiyet, 4 beraberlik 3 de mağlubiyet aldılar. Salı günü biri elime kupon tutuşturup şu 8 maça oyna dese 8'de 1 çekerdim herhalde. 8'de 2 olsa daha iyi tabi ama benim için fena değil bu da. Bizim mahallede yaşlı bi dayı var, Palermo 11'ini ezbere sayıyor iddia yüzünden. Hele bir Mauro Camoranesi diyişi var ki tanımasan dayının amcaoğlu sanırsın. O çok hakediyor kazanmayı bence ama ne zaman sorsam son maçtan yatıyor. Son maçtan yatmayan var sanki aramızda. Ben, ilk maçtan yatıp, diğer maçlar zebil olmasın diye aynılarına tekrar oynayıp yine yatanları çok seviyorum.
Leverkusen 1-4 Zenit
Rangers 0-0 Sporting Lisbon
Bayern 1-1 Getafe
Fiorentina 1-1 PSV
1 yorum:
Benimki daha kötü
Fenere 1 - 0 (çifte şans)
Liverpoola 0 - 2 (çifte şans)
ve Barça galibiyeti olarak kararlaştırıp yüklü bir para yatıracakken Barçaya (evet diğer ikisine değil Barçaya) güvenemedim ve oynamadım. Pişmanım...
Yorum Gönder